کد مطلب:277190 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:200
مهدی بر اسب دست و پا سفیدی سوار است
این عنوان كه در دومین فراز بشارت كتاب «اوپانیشاد» آمده است، در اخبار معصومین (علیهم السلام) بدان اشاره شده كه برای نمونه برخی از آنها را در اینجا می آوریم:
در حدیثی از حضرت امیر مؤمنان علی (علیه السلام) روایت شده كه در مورد ظهور مبارك حضرت مهدی (علیه السلام) و به هنگام حركت آن حضرت از نجف به سوی مسجد سهله فرموده است:
«كَأنِّی بِهِ وَ قدْ عَبرَ مِنْ وادِی السّلام إلی مَسْجِدِ السَّهْلَةِ عَلی فَرَس مُحَجَّل لَهُ شِمْراخٌ یُزهِو وَ هُوَ یَدْعُو و یقول فی دعائهِ...». [1] .
«گویی او را با چشم خود می بینم كه در نزدیكی نجف از وادی السلام عبور كرده، به سوی مسجد سهله پیش می رود در حالی كه بر اسب دست و پا سفیدی سوار است كه پیشانی سفید و درخشنده ای دارد، و همه درخشندگی آن را چون چراغ و ستاره می بینند و او در آن حال دعا می خواند...»
امام صادق (علیه السلام) در همین زمینه می فرماید:
«كَأنِّی أنْظُرُ إلیَ الْقائِم عَلی ظَهْرِ النَّجَف رَكبَ فَرَساً أدْهَمَ أَبْلَقَ، بَیْنَ عْینَیَهِ
[ صفحه 276]
شِمْراخٌ، ثُمَّ یَنْتَقِضُ بِهِ فَرَسُهُ، فَلا یَبْقی أَهْلُ بَلْدَة إلاّ وَهُمْ یَظُنُّونَ أنّه مَعَهُمْ فی بِلادِهِمْ». [2] .
«گویی قائم (علیه السلام) را در پشت نجف به چشم خود می بینم كه بر اسب تیره رنگی، سیاه و سفید كه متمایل به مشكی است سوار است و در میان دو چشمش سفیدی خیره كننده ای است. سپس اسبش او را به حركت در می آورد به طوری كه مردم هر شهری خیال می كنند كه آن حضرت در میان آنها و در شهر آنهاست».
پیشوای ششم شیعیان در یك حدیث دیگر در همین مورد می فرماید:
«كأنِّی بِالْقائِم (علیه السلام) عَلی ظَهْر النَّجَف لَبْسَ دِرْعِ رَسُولِ اللهِ (صلی الله علیه وآله وسلم) فَیَتَقَلَّصُ عَلَیْهِ، ثُمَّ یَنْتَقِضُ بِها فَیَسْتَدِیرُ عَلَیْهِ، ثُمَّ یُغْشی الدّرْعَ بثَوب إسْتَبْرَق، ثُمَّ یَرْكَبُ فَرَساً لَهُ أبْلَقَ بَیْنَ عَیْنَیْهِ شِمْراخٌ، یَنْتَقِضُ بِهِ لایَبْقی أهْلُ بَلَد إلاّ أَتاهُمْ نُورُ ذلِكَ الشِّمراخِ حتّی تَكونَ آیَةً لَهُ». [3] .
«گویی قائم (علیه السلام) را در پشت نجف به چشم خود می بینم كه زره رسول اكرم (صلی الله علیه وآله وسلم) را پوشیده و چون دامنش جمع شده است آن را تكان می دهد تا صاف شود پس به اندامش رسا می آید، و آنگاه آن را با جامه ای از دیباج
[ صفحه 277]
می پوشاند، و سپس بر اسب سیاه و سفیدی كه میان دو چشمش سفیدی درخشنده ای دارد سوار می شود، و طوری آن را به حركت در می آورد كه درخشندگی پیشانی اسبش از شهرهای دور دست دیده می شود و اهل هر شهری آن درخشندگی را می بینند واین خود یكی از معجزات آن حضرت است».
پیشوای هفتم شیعیان، امام كاظم (علیه السلام) نیز در همین باره می فرماید:
«وقتی حضرت قائم (علیه السلام) قیام كند، بر بهترین، نیرومندترین، تندروترین وسیله سواری از چهار پایان سوار می شود». [4] .
در حدیثی از حضرت امیر مؤمنان علی (علیه السلام) روایت شده كه در مورد ظهور مبارك حضرت مهدی (علیه السلام) و به هنگام حركت آن حضرت از نجف به سوی مسجد سهله فرموده است:
«كَأنِّی بِهِ وَ قدْ عَبرَ مِنْ وادِی السّلام إلی مَسْجِدِ السَّهْلَةِ عَلی فَرَس مُحَجَّل لَهُ شِمْراخٌ یُزهِو وَ هُوَ یَدْعُو و یقول فی دعائهِ...». [1] .
«گویی او را با چشم خود می بینم كه در نزدیكی نجف از وادی السلام عبور كرده، به سوی مسجد سهله پیش می رود در حالی كه بر اسب دست و پا سفیدی سوار است كه پیشانی سفید و درخشنده ای دارد، و همه درخشندگی آن را چون چراغ و ستاره می بینند و او در آن حال دعا می خواند...»
امام صادق (علیه السلام) در همین زمینه می فرماید:
«كَأنِّی أنْظُرُ إلیَ الْقائِم عَلی ظَهْرِ النَّجَف رَكبَ فَرَساً أدْهَمَ أَبْلَقَ، بَیْنَ عْینَیَهِ
[ صفحه 276]
شِمْراخٌ، ثُمَّ یَنْتَقِضُ بِهِ فَرَسُهُ، فَلا یَبْقی أَهْلُ بَلْدَة إلاّ وَهُمْ یَظُنُّونَ أنّه مَعَهُمْ فی بِلادِهِمْ». [2] .
«گویی قائم (علیه السلام) را در پشت نجف به چشم خود می بینم كه بر اسب تیره رنگی، سیاه و سفید كه متمایل به مشكی است سوار است و در میان دو چشمش سفیدی خیره كننده ای است. سپس اسبش او را به حركت در می آورد به طوری كه مردم هر شهری خیال می كنند كه آن حضرت در میان آنها و در شهر آنهاست».
پیشوای ششم شیعیان در یك حدیث دیگر در همین مورد می فرماید:
«كأنِّی بِالْقائِم (علیه السلام) عَلی ظَهْر النَّجَف لَبْسَ دِرْعِ رَسُولِ اللهِ (صلی الله علیه وآله وسلم) فَیَتَقَلَّصُ عَلَیْهِ، ثُمَّ یَنْتَقِضُ بِها فَیَسْتَدِیرُ عَلَیْهِ، ثُمَّ یُغْشی الدّرْعَ بثَوب إسْتَبْرَق، ثُمَّ یَرْكَبُ فَرَساً لَهُ أبْلَقَ بَیْنَ عَیْنَیْهِ شِمْراخٌ، یَنْتَقِضُ بِهِ لایَبْقی أهْلُ بَلَد إلاّ أَتاهُمْ نُورُ ذلِكَ الشِّمراخِ حتّی تَكونَ آیَةً لَهُ». [3] .
«گویی قائم (علیه السلام) را در پشت نجف به چشم خود می بینم كه زره رسول اكرم (صلی الله علیه وآله وسلم) را پوشیده و چون دامنش جمع شده است آن را تكان می دهد تا صاف شود پس به اندامش رسا می آید، و آنگاه آن را با جامه ای از دیباج
[ صفحه 277]
می پوشاند، و سپس بر اسب سیاه و سفیدی كه میان دو چشمش سفیدی درخشنده ای دارد سوار می شود، و طوری آن را به حركت در می آورد كه درخشندگی پیشانی اسبش از شهرهای دور دست دیده می شود و اهل هر شهری آن درخشندگی را می بینند واین خود یكی از معجزات آن حضرت است».
پیشوای هفتم شیعیان، امام كاظم (علیه السلام) نیز در همین باره می فرماید:
«وقتی حضرت قائم (علیه السلام) قیام كند، بر بهترین، نیرومندترین، تندروترین وسیله سواری از چهار پایان سوار می شود». [4] .
[1] دلائل الامامة، ص 244 ـ منتخب الاثر، ص 519 ـ بحار الانوار، ج 52، ص 391، ح 214.
[2] بحار الانوار، ج 52، ص 325، ح 40 و ص 328 ح 48 ـ غيبت نعماني، ص 309، ح 4.
[3] بحار الانوار، ج 52، ص 391، ح 214 ؛ الزام الناصب، ج 2، ص 297 ؛ غيبت نعماني، ص 310، ح 5 ؛ بشارة الاسلام، ص 200.
[4] يأتي علي الناس زمان، ج 2، ص 543، ح 95.